Menu

In de naam van...

Ik zou mijn novelle kunnen samenvatten met een gebaar, een kruisteken zowaar,
maar dan met ietwat andere woorden: 'In de naam van de twee vaders, de verloren
gelopen zoon en de heilige boom. Amen.' Sommigen zullen nu mogelijk onder de tafel
duiken, want: help, dat boek gaat toch niet over God zeker!? Welja, God komt inderdaad
om de hoek kijken, maar het is wel een heel speciale God, want je kan er eigenhandig
een paardje van maken, met pootjes van... lucifer. Ha! En wie is dan die tweede vader?
En die verloren gelopen zoon? En vanwaar die heilige boom? Wel, voor de antwoorden
zal je dat boompje om moeten slaan, dat boompje op de cover, maar dan liefst
met zachte hand.

Proef de nasmaak

Als je de recensies mag geloven, verkent mijn novelle 'met verve de grenzen
en mogelijkheden van taal'. (De Leeswelp) 'Je leest het misschien in één adem uit
maar ademt en proeft lang de nasmaak'. (Lees-Wijzer) Iemand oppert zelfs dat
het 'een tijdloos boek' is en dat het 'een plekje verdient tussen het beste werk
van Toon Tellegen en Bart Moeyaert'. (UiT-in-Leuven) Maar goed, ik heb er
natuurlijk enkele van de mooiste quotes uitgepikt. En die ene Nederlandse
recensent die zich blauw ergerde, ga ik hier natuurlijk niet citeren. Ha!

Belletjes

Ik heb een boek willen schrijven dat de lezer verwondert. Een boek dat belletjes
doet rinkelen, ergens diep vanbinnen. Een boek ook waar je van verstilt en dat je
aan het denken zet. Over geloof, de macht van angst en schaamte, de gevolgen
van geweld en de kracht van de verbeelding. Een boek dat je confronteert met
de kwetsbaarheid van een kind én van de volwassene die het later zal zijn.
Klinkt dat allemaal zwaar op de hand? Wel, vrees niet. Het verhaal is eerder
speels, warm, poëtisch en licht. Bedrieglijk licht weliswaar, zoals het eerste
zuchtje wind dat zachtjes een genadeloos onweer aankondigt.

Kwetsbaar en sterk

Alexander Wolfram is een pseudoniem. Het wordt wel eens vreemd gevonden
dat ik daar überhaupt voor gekozen heb, zo'n nom de plume, maar het moest
zo zijn. 'Wolfram' heb ik altijd al een prachtig woord gevonden. Het is een chemisch
element. De gloeidraad in een peerlamp is er van gemaakt en ik vind dat draadje
zeer fascinerend. Het is fragiel en kwetsbaar en tegelijk ook sterk, want het kan
een hele ruimte vullen met licht. En door de combinatie van die kracht
en die kwetsbaarheid vind ik het een mooie metafoor, niet alleen
voor mezelf, maar voor elk van ons.

Yes!

Tot slot nog een mooie anekdote. In 2005 heb ik Carll Cneut ontmoet,
de bekende illustrator. Het kwam ter sprake dat ik een boek aan het schrijven was
en hij toonde interesse. Jaren later, toen het manuscript klaar was, stuurde ik hem
een exemplaar. Nadien liet hij me weten dat hij een paar bladzijden had gelezen
en meteen naar zijn uitgever was gegaan, Marita Vermeulen van De Eenhoorn,
die bij hem in de buurt woont. Hij zei haar: 'Hier. Dit moet je lezen. Nu.' Marita
heeft dat gedaan en toen ze het uit had, heeft ze me meteen gebeld. Et voilà, de zaak
was beklonken, ik had een uitgever! Twee dagen nadat ik het manuscript had
opgestuurd! En dat terwijl ik mij had voorbereid op mogelijk maandenlang
wachten op een reactie. Niet dus. Yes!